Friday 20 July 2012

ေနာက္ဆုံးပံုျပင္


လူတေယာက္က ေသြးမေတာ္ သားမစပ္ တျခားသူတေယာက္ကို ဘယ္ေလာက္ထိခ်စ္ႏိုင္သလဲ ရွင္တို႕သိၾကပါ့မလား။ ျပီးေတာ့ အခ်စ္မွာ "အသြားအျပန္" တို႕ "အလ်ားအနံ" တို႕ လူတိုင္းအတြက္မရွိဘူးဆိုတဲ့ အမွန္တရားၾကီးကိုေရာ ရွင္တို႕လက္ခံရဲ့လား။

အခ်စ္နဲ႕ပတ္သက္ရင္၊ သူနဲ႕ပတ္သက္ရင္ ကိုယ့္ဆီမွာ ေပ်ာ္စရာေတြထက္ ငိုစရာေတြမ်ားခဲ့မွန္း ကိုယ္, ကိုယ္တိုင္ကလြဲျပီးဘယ္သူပိုသိအံုးမွာလဲ။ ကိုယ္ကပဲ ကံဆိုးတာလား။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပဲမ်ားလြန္းေနတာလား မေသခ်ာေပမဲ့ ေရေရရာရာသိတာတခုက သူ ကိုယ့္ကို မခ်စ္ဘူးဆိုတာပါ။ 

အခုမွ သိတာေတာ့လဲ မဟုတ္ဘူးေပါ့ေလ။ ဒါေပမဲ့ ခုနကေျပာခဲ့သလိုပဲ ကိုယ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မ်ားခဲ့ပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ ဇူလိုင္လရဲ့ ရက္တခုမွာ စာတေၾကာင္း၊ စကားတလုံးမွေတာင္ ႏွုတ္မဆက္ပဲ သူ႕ကိုသိပ္ခ်စ္တဲ့၊ သူ႕ကိုေအာင္ျမင္ေစခ်င္တဲ့၊ သူ႕ကိုအျမဲ ေပ်ာ္ရႊင္ေစခ်င္တဲ့၊ သူလိုအပ္တဲ့အခါတိုင္း ေဘးမွာအျမဲရွိေပးတဲ့၊ သူ႕ရီးစားေတြနဲ႕ ျပတ္သြားလို႕ စိတ္ေလေနတိုင္း,၊မ်က္ရည္ၾကတိုင္း ေဘးကႏွစ္သိမ့္ေပးတတ္တဲ့ ခ်စ္သူတေယာက္ကို သူ ႏွုတ္မဆက္ပဲထြက္သြားရက္ခဲ့တယ္။

~ေတာ္ပါျပီ စိတ္ကုန္တယ္ ေမ့လိုက္ျပီ
အခ်ိန္ကုန္တယ္ စိတ္ပ်က္ေနျပီ
မင္းေၾကာင့္ငါ အလုပ္ပ်က္ ညတို႕နက္ျပီ
အိမ္မွာဆို ရိပ္မိကုန္ျပီ~

ေသခ်ာတယ္ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ျပန္မဆုံေတာ့ပါဘူး။ သိျပီးသား ဇတ္သိမ္းတခုအတြက္ေတာ့ ဝမ္းမနည္းသင့္ဘူးေလ။ သူ႕ကို အဲလိုေျပာရင္ေတာ့ "ဟုတ္တာေပါ့" ဆိုျပီး ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕နဲ႕ သူေခါင္းျငိမ့္လိမ့္အံုးမယ္။ တေျမထဲေနရင္း ေတာင္ ကိုယ္နဲ႕အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျပျပီး မေတြ႕ႏိုင္ပဲနဲ႕ေတာ့ ေရေျမျခားမွာ ကိုယ့္ကိုသတိရဖို႕ဆိုတာ ေဝလာေဝးေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဆယ္ခုႏွစ္ ၁ခုက်ာ္ သူ႕အနားရွိ ေပးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္မွာ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ အခ်ိန္ေလးတခုေပးျပီး ႏွုတ္ဆက္ခြင့္ေလးေတာ့ ရွိသင့္ပါတယ္။ ထိုင္ေနၾက ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးမွာ ထိုင္ျပီးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ဟိုးတုန္းက ညဥ့္နက္တဲ့အထိ မိုးေရေတြထဲသြားထိုင္ဘူးခဲ့တဲ့ ပန္းျခံေလးမွာ ညေနခင္း တခုေလာက္ အခ်ိန္ျဖဳံးရင္း ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ထုံးစံအတိုင္း သူ႕စာရင္းထဲမွာ ကိုယ့္ဆဒၵေတြ အက်ဳံးမဝင္ဘူး။

~ငါ့အတြက္ဆိုထဲ့မတြက္ မင္းေၾကာင့္ခက္ျပီ
ငါဒီမွာစိတ္ညစ္ေနျပီ
အေပါင္းအသင္းေတြ မင္းေၾကာင့္ 
မ်က္ႏွာပ်က္တာမ်ားျပီ
ေသခ်ာတယ္ ေမ့လိုက္ခ်င္ျပီ~


ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ ျဖစ္သင့္တာေတြကေတာ့ ျဖစ္သြားခဲ့ပါျပီ။ ကိစၥေတာ့မရွိပါဘူးေလ။ လူဆိုတာေမြးကတဲက တေယာက္ထဲပဲဟာ။ ဆယ္စုႏွစ္တခုစာ အသားၾကခဲ့တဲ့ အက်င့္ေတြကိုလတ္ရွိအေျခအေနနဲ႕ လိုက္ေရာညီေထြရွိေအာင္ ျပင္ရုံပါပဲ။ ဥပမာ - ကိတ္မုန္႕အသစ္စမ္း လုပ္တဲ့အခါ သူ႕ကိုဖုန္းစက္စရာမလိုေတာ့ဘူး၊ သူၾကိဳက္တတ္တဲ့ဟင္းခ်က္နည္းေတြကိုလဲ ေလ့လာစရာမလိုေတာ့ဘူး၊ သူေနမေကာင္းတိုင္း လိုက္ေစာင့္ေပးရတဲ့ ေဆးခန္းမွာ ရုံးအျပန္ထမင္းမစားဘဲ အခ်ိန္အၾကာၾကီးထိုင္ဖို႕ မရွိေတာ့ဘူး၊ ကိုယ္သိပ္ၾကိဳက္တဲ့ ဖိနပ္အျမင့္ေတြကိုလဲ ေဂ်ာင္ထိုးထားစရာ မလိုေတာ့ဘူး၊ သူ႕မွာ အသုံးျပတ္တိုင္း ကိုယ့္မွာရွိတဲ့ နည္းနည္းကို ခြဲေဝေပးစရာမလိုေတာ့ဘူး၊ ျပီးေတာ့ သူရီးစားနဲ႕ ျပတ္တိုင္း ဟန္ေဆာင္ျပဳံးတခုနဲ႕ ဘာမွမခံစားရသလို "နင္ကလဲ အားလုံးအဆင္ေျပသြား မွာပါ။ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႕" လို႕ႏွစ္သိမ့္စရာလဲမလိုေတာ့ဘူး။


~ေတာ္ပါျပီ  Go Go Go အေဝးကို
Gone Gone Gone ျပီးျပီ
It's so cool ဘဝဟာ ေပ်ာ္စရာၾကီး

ေသခ်ာတယ္ No No No ေနာက္တခါ
ေရွ႕ဆက္ဖို႕မရွိပါ
မင္းမရွိတဲ့ ဘဝဟာေပ်ာ္စရာအတိ
Honey..It's cool baby~

ဒါဟာ ကိုယ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ရဲ့ တကယ့္ ေနာက္ဆုံးပါပဲ.

(သီခ်င္းေလးကို ခံစားျပီးေရးပါသည္။)


Sunday 15 July 2012

ရထားေပၚကအေတြးမ်ား

Blog ေရးမယ္ လုပ္ျပီးခါမွ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြရွုတ္ေနတာနဲ႕ပဲ "တပတ္ကို  တပုဒ္ေတာ့ အနည္းဆုံးတင္မယ္" ဆိုတဲ့ စိတ္ကူးေလးလဲ ပ်က္သြားပါတယ္။ အစတုန္းကေတာ့ အေရာင္ေတြအေၾကာင္းေရး မလို႕ပါပဲ။ ဒါေပမယ္. ခုေတာ့ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး Singapore နဲ႕ပတ္သက္တာေလး  ေရးပါရေစ။



ရထားစီးရင္းနဲ႕ ေတြးျဖစ္တာေလးေတြ၊ ျမင္မိတာေလးေတြပါ။ ဒီမွာ ရထားနဲ႕သြားတာကို MRTနဲ႕သြားတယ္လို႕ ေျပာၾကပါတယ္။ MRT ဆိုတာ Mass Rapid Transit ရဲ့အတိုေကာက္ပါ။ အေနာက္ႏိုင္ငံမွာ ဆိုရင္ေတာ့ Subway လို႕ေခၚမယ္ထင္ပါတယ္။ SG မွာရထားလိုင္း ၄လိုင္းနဲ႕ သြားခ်င္တဲ့ေနရာကို သြားလို႕ရပါတယ္။ တေနရာကေန တေနရာကိုသြား ခ်င္ရင္လဲ MRT ကေနဘယ္လိုလာဆိုျပီး လမ္းညႇြန္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ပထမဆုံးစဖြင့္တဲ့ ရထားလိုင္းက YIO CHU KANG နဲ႕ TOA PAYOH ျဖစ္ျပီး ၁၉၈၇ မွာစျပီးဖြင့္ခဲ့တာပါ။ အေရွ႕ေတာင္အာရွ မွာ ဒုတိယ အေစာဆုံးပါပဲ။

Adora တို႕လိုအခ်ိန္ကိုက္ျပီး သြားလာတတ္တဲ့သူ ေတြအတြက္ေတာ့ ယာဥ္ေၾကာပိတ္တာတို႕၊ဘာတို႕မရွိတဲ့ ရထားကိုပဲ သြားလာစရာ ရွိရင္အမ်ားဆုံးသုံးျဖစ္တယ္ေလ။ ကားရွိ တဲ့ သူေတြထဲမွာေတာင္ ကားရပ္ဖို႕ ေစ်းၾကီးတဲ့ေနရာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကားရပ္ဖို႕အခက္အခဲ ရွိတဲ့ေနရာေတြဆို ဒီကလူေတြက ေစ်းသက္သာ၊ ေခါင္း႐ႈတ္စရာမလိုဘဲ အဆင္ေျပတဲ့ Public Transport ကိုပဲ သုံးၾကပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ႏွစ္ေလာက္က SGမွာ ျမန္မာဒီေလာက္မမ်ားေသးပါဘူး။ ဆိုလိုခ်င္တဲ့ သေဘာက လမ္းမွာ၊ ကားေပၚ ရထားေပၚမွာ ျမန္မာအသံ အခုတႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ ေနရာတကာမၾကားရေသးပါဘူး။ Adora သတိမထားမိတာလဲျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့ရထားထဲ, ကားထဲမွာ သတိထားမိေလာက္ေအာင္ကို ျမန္မာစကားၾကားရတာပါ။၊အဲဒီေတာ့လဲ ကိုယ့္လိုပဲ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြ ေရျခားေျမျခားမွာအမ်ားၾကီးရွိပါလား ဆိုျပီးအားတက္မိသလို၊ စိတ္ထားမွာတခါတေလေတာ့လဲ ဝမ္းနည္းသလိုပါပဲ။ ဒီၾကားထဲကမွ တခါတေလ ျပဳံးရတာေလးေတြလဲ ၾကဳံရတတ္ပါတယ္။



ျဖစ္ပံုကဒီလိုပါ။ တရက္မွာ မနက္ရုံးသြားရင္း ရထားေပၚမွာ ငိုက္ေနတုံး ....
"ကိုၾကီး ညီမေလးကို ညာေနတာေတြက ဘုရားမၾကိဳက္ နတ္မၾကိဳက္တဲ့ အလုပ္ေတြပဲ" ဆိုလို႕ လိုက္ရွာတဲ့အခါ အေရွ႕ကအမတေယာက္က သူ႕ခ်စ္သူနဲ႕ စကားေျပာေနတာပါ။ ခိုးနားေထာင္ေနတာ မဟုတ္ေပမဲ့လဲ ကိုယ့္ေရွ႕တည့္တည့္ မွာဆိုေတာ့ အကုန္ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါနဲ႕ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ကို လိုက္ၾကည့္ေတာ့ ျပဳံးေနတာ၂ေယာက္ေလာက္ထပ္ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီအမကေတာ့သူေျပာတာ "ဘယ္သူမွ နားမလည္ေလာက္ဘူး" ထင္လို႕အက်ယ္ၾကီး ခ်စ္သူနဲ႕ လမ္းတေလွ်ာက္ ရန္ျဖစ္တာ မွတ္တိုင္ေရာက္လို႕ ဆင္းသြားတဲ့အထိ ပါပဲ။ 


တေခါက္ကေတာ့ BUS ေပၚမွာပါ။ ဘယ္သူ ဘယ္ဝါ မျမင္ရေပမမဲ့ အေရွ႕ဘက္ မွာ ထိုင္ေနတဲ့ကိုယ္က အသံကအေနာက္တေနရာကေန လာေနမွန္း ခန္႕မွန္းလို႕ရပါတယ္။ ဘယ္သူမွ မၾကားႏိုင္ဘူး၊ ၾကားလဲ နားမလည္ ပါဘူးလို႕ထင္ျပီး ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေတြ ခပ္က်ယ္က်ယ္  ေျပာမိေနၾကတာပါ။


Singapore မွာျမန္မာေတြမ်ားလာသလို တျခားႏိုင္ငံသားေတြလဲ ဒီတႏွစ္ ႏွစ္ႏွစ္မွာ သိသိသာသာကိုမ်ားလာပါတယ္။ ျဖစ္လာတဲ့အက်ိဳးဆက္က Public Transport  ေတြ  တခါတေလ တက္လို႕မရေလာက္ေအာင္ က်ပ္လာတာပါ။ အထူးသျဖင့္ ရုံးတက္ခ်ိန္ ရုံးဆင္းခ်ိန္ေတြ မွာဆိုပိုဆိုး ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲတုံးက တခ်ိဳ႕ ပါတီ ေတြက Adora တို႕လို ႏိုင္ငံျခားသား ေတြေၾကာင့္ ရထားေတြ ကားေတြ က်ပ္ျပီး Breakdown ျဖစ္တာဆိုတာမ်ိဳး ၾကားဘူးထားေတာ့ တခါတေလ ဒီႏိုင္ငံသား သူငယ္ခ်င္းေတြ ရထားက်ပ္ေၾကာင္း ညည္းၾကတိုင္း စိတ္ထဲမွာ ငါတို႕ေၾကာင့္မ်ားလားဆိုျပီး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါတယ္။ ဧည့္သည္ဆိုတဲ့ အငံု႕စိတ္ကေတာ့ လူတိုင္းမွာ နဲမ်ားမဆို ရွိမယ္ထင္တာပါပဲ။ 


ရထားက်ပ္ တာ နဲ႕ ပက္သတ္တဲ့ ကာတြန္းေလးေတြၾကည့္ပါ အံုး။
ပံုထဲကအတိုင္း တခါတေလ ရထားေပၚတက္လို႕ရတာကိုက ေတာ္ေတာ္ကံေကာင္းေနပါတယ္။ ရုံးေနာက္မၾက ေတာ့ဘူးေလ။



ဒီပံုကေတာ့ ရထားေပၚကသူေတြကို ဆင္းခြင့္မေပးဘဲ ရထားအရပ္မွာအတင္းလုတက္ၾကတဲ့ သဘာဝကို ေလွာင္ထားတာပါ။ ကိုယ္က အဲဒီလို မတက္လို႕ ရထားေပၚကလူလဲဆင္းအျပီး၊ အျပင္ကတိုးတက္တဲ့သူေတြလဲတက္ အျပီး ရထားေပၚရပ္စရာ မရွိျပည့္က်ပ္သြားလို႕ ရထားလြတ္သြားေပါင္းလဲ မနဲပါဘူး။ တကိုယ္ေကာင္းဆန္လိုက္ၾကတာ လို႕ Adora ေတာ့ မျမင္မိပဲ "သူ႕အရပ္ နဲ႕ သူ႕ဇတ္ပဲ"လို႕ ထင္ပါတယ္။ Bus ကားမွာေတာ့ အဲဒီ ျပသနာ မရွိပါဘူး။ အမ်ားအားျဖစ္ တန္းစီျပီး တက္ၾကရတာကိုး။


ကဲ အဲဒီလို ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ ရထားေပၚ ေရာက္ျပီ ဆိုပါစို႕။ ေနာက္ထပ္ ၾကဳံရမွာက Reserved seat ျပသနာပါ။ ရထားတြဲတိုင္းမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ထိုင္ခံုတန္း ၂တန္းရွိပါတယ္။  ထိုင္ခံုတန္း ၂တန္းရဲ့ ဘယ္ဘက္ နဲ႕ ညာဘက္ ေထာင့္ဆုံး ၄ ခံုက သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ၊ ကေလးငယ္ေတြ၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီး ေတြ နဲ႕၊ မသန္စြမ္းသူေတြ အတြက္ သက္မွတ္ထားတာပါ။  


တခ်ိဳ႕ လူငယ္ေတြကေတာ့ သက္မွတ္ထားတဲ့ခံုေတြမွာ ဖယ္ေပးရမဲ့အတူတူ မထိုင္ၾကပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ေတြကေတာ့ ထိုင္ေပမဲ့ ဖယ္ေပးရမဲ့သူလာရင္ ခ်က္ခ်င္းထျပီးဖယ္ေပးပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေတြၾကေတာ့ ထိုင္ျပီးရင္ အိပ္ေပ်ာ္ခ်င္ေရာင္ေဆာင္တာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တကယ္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူလာလာ ထမေပးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္ဆုံးအုပ္စု ကေတာ့အဆိုးဆုံးပါ။ သက္ၾကီးရြယ္အို၊ ကေလးငယ္ေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ အမ်ိဳးသမီး ေတြအတြက္ ဖယ္ေပးတဲ့ခံုကို မသိခ်င္ေရာင္ေဆာင္ျပီးအတင္းဝင္ထိုင္တာပါ။ 


Adora က ဒုတိယအုပ္စု ထဲမွာပါ ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေဒါက္ျမင့္ဖိနပ္ စီးျဖစ္တဲ့ေန႕ေတြမွာပါ။ ထိုင္ခံုမွာလူလဲလြတ္ေန၊ ဖယ္ေပးရမဲ့သူဘယ္သူမွ မရွိရင္ Reserve seat မွာထိုင္ျဖစ္ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရထားေပၚမွာထိုင္ရတာ လူသက္သာေပမဲ့ စိတ္ပင္ပန္းပါတယ္။ မ်က္စိကတခ်ိန္လုံးလိုလို ဘယ္သူမ်ားထိုင္ခံုလိုမလဲ လို႕ လိုက္ၾကည့္ေနရတာ မို႕လို႕ပါ။အထူးသျဖင့္ သက္မွတ္ထားတဲ့ခံုေတြမွာ ထိုင္မိရင္ေပါ့။ အလုပ္ပိတ္ရက္ ရုံးအားရက္ ဖိနပ္အျမင့္စီးစရာမလိုတဲ့ ရက္ေတြမွာ၊ ဒါမွမဟုတ္ သက္သက္သာသာရွိတဲ့ စီးေနၾကဖိနပ္မ်ိဳး စီးတဲ့ေန႕မ်ိဳးမွာေတာ့ ထိုင္ခံုရလဲ မထိုင္ျဖစ္ပါဘူး။ ရထားျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္ေနျမင္ေနၾက ျမင္ကြင္းေတြ ၾကည့္ျပီးလိုက္သြား တာပါပဲ။
အေပၚက ကာတြန္းေလးကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က FB မွာ ရွယ္ထားတာပါ။ ဟိုအရင္တုံးက SG ကရထားေတြမွာ reserved seat မရွိပါဘူး။ ထိုင္ေနတဲ့ သူေတြထဲက တေယာက္က ထေပးလိုက္တာပါပဲ။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ reserved seat စနစ္ ေျပာင္းလိုက္လဲ ဆိုတာေသခ်ာ မသိေပမဲ့ ဒီ စနစ္ ေၾကာင့္ ကာတြန္းထဲမွာျပထား သလို " ငါထိုင္ေနတာ reserved seat မွ မဟုတ္ပဲ၊ သက္မွတ္ထားတဲ့ခံုမွာထိုင္ထားတဲ့ သူဖယ္ေပး လိမ့္မေပါ့" ဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳး လူေတြရဲ့စိတ္ထဲမွာ ပိုမ်ားလာတယ္ လို႕ Adora ေတာ့ျမင္ပါတယ္။ SG ကမီဒီယာ နဲ႕ STOMP လို website မ်ိဳးေတြမွာလဲ reserved seat မွာထိုင္ျပီး အိပ္ေနမိတဲ့ သူကို အျပစ္ျမင္ၾကျပီး  ထိုင္ခုံလိုအပ္ ေနတဲ့သူကို ထမေပးတဲ့ ေဘးကထိုင္ေနသူမ်ား ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ဘာမွမေျပာၾကပါဘူး။ လူသားခ်င္းစာနာမႈ ရွိဖို႕ သတိေပးတဲ့ စနစ္ေပမဲ့  လူေတြကဒီစနစ္ေၾကာင့္ပိုျပီး တကိုယ္ေကာင္းပိုဆန္လာၾကသလားလို႕ေတြးမိလို႕ ပါ။ ဘယ္အရာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ တမင္ သက္သက္ အတင္းလုပ္ယူရတာမ်ိဳး ဆိုရင္ဘာမွမေကာင္းဘူးေနာ္။

ဘာရယ္မဟုတ္ ရထားေပၚမွာရုံးသြားရင္း ေတြးမိတာေလးေတြခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။

Tuesday 3 July 2012

ေက်းဇူး စကား

တေန႕တေန႕  My Blog - Stats ကေန ဘယ္သူေတြလာၾကည့္မလဲ။ ဘာမ်ား ေရးသြားမလဲနဲ႕ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းၾကည့္ေနတာ ၾကာပါျပီ။
ဒီေန႕ View ၆၀ေက်ာ္တဲ့ အတြက္ဝမ္းသာအားရနဲ႕ ဒီpost ကိုေရးပါတယ္။
ဘာမွမျပည့္စုံေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ခဏျဖစ္ျဖစ္ လာၾကည့္တဲ့ သူေတြကို ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ရွင္။